Matten Has

Lütt Matten, de Has,
de mak si en Spaß,
he weer bi't Studern,
dat Danzen to lern,
un danz ganz alleen
op de achtersten Been.

Keem Reinke, de Voß,
un dacht: das en Kost!
Un seggt: Lüttje Matten,
so flink oppe Padden?
Un danzst hier alleen
op de achtersten Been?

Kumm, lat uns tosam!
Ick kann as de Dam.
De Krei, de spelt Fitel,
denn geit dat kanditel,
denn geit dat mal schön
op de achtersten Been!

Lütt Matten gew Pot,
de Voß beet em dot,
un sett si in Schatten;
verspis de lütt Matten:
De Krei, de kreeg een
vun de achtersten Been.

Witz, Übertreibung, Heimatliebe und eine gewisse, sympathische Schlitzohrigkeit sind die Zutaten des traditionellen Liedgutes der Insel Usedom. Das Platt, dessen Schriftbild immer wieder Parallelen zum englischen Sprachraum zeigt, bildet einen authentischen Hintergrund.

Häser am Wasser: Ost- und Westklüne am Usedomer See.